مبانی رژیم و تناسب اندام | اختلالات غذایی | پرخوری عصبی | درمان

یک سایز واحد برای همه مناسب نیست. یک برنامه ی غذایی موفق برنامه های است که منحصر به فرد، عملی و سالم باشد. در فصل های این بخش سلامتی و نیازهای رژیمی ورزشکاران اهل رقابت، کودکان و افرادی را که دچار اختلالات غذایی هستند کندوکاو می کنیم. برای مثال، بدن در حال رشد کودک نیاز به غذاهای خاص و ملاحظات ورزشی ای دارد که برای مردی میانسال مناسب نیست.

به همین مثال، خانمی که ۲۵ کیلوگرم اضافه وزن دارد و سالیان سال فعالیت ورزشی نداشته نیاز به برنامه ی ورزشی و غذایی ای دارد که با برنامه ی ورزشکاری که ۱۶۰ کیلومتر یا بیشتر در هفته دوچرخه سواری می کند، متفاوت است. در این بخش همچنین به نیازهای بسیار خاص خانمها و آقایانی می پردازیم که دچار اختلالات غذایی هستند و نیاز به مشاوره و حمایت پزشکی، عاطفی و جسمانی دارند.

اختلالات غذایی وقتی رژیم از حد میگذرد

درمان اختلالات غذایی

شاید نتوانید درک کنید که درمان و معالجه ی افراد مبتلا به اختلالات غذایی تا چه حد مشکل است. فرد مبتلا تنها فرد متأثر از آن نیست: خانواده و دوستان نیز درد و تشویش را احساس می کنند. امروز اختلالات غذایی که تقریبا ۵ میلیون امریکایی به آن مبتلا هستند، مشکلی جدی و روبه رشد در جامعه است. ولی اینکه صرفا رژیم دارید به این معنا نیست که مبتلا می شوید.

بخش اعظمی از افراد رژیمی برنامه ها | و فعالیتهای رژیمی دارند، ولی به اختلالات غذایی مبتلا نمیشوند. با این حال، برای آن دسته از افرادی که مبتلا شده اند، ممکن است پیامدهای ذهنی و جسمی وخیمی به دنبال داشته باشد.

اختلالات غذایی

چه چیزی موجب اختلالات غذایی می شود؟ برخلاف اعتقاد عمومی، اختلالات غذایی فقط در مورد چاق یا لاغر بودن و یا غذا و وزن نیست. بلکه اساسا در مورد اعتماد به نفس. افسردگی، قدرت برقراری ارتباط با ابراز وجود است. عوامل متعددی ممکن است نقش داشته باشد، مانند تأکید جامعه بر لاغر بودن و زیبایی جسمانی، رواج رژیم در فرهنگ ما، فشار افکار عمومی یا ذهنیتهای شخصی در مورد اینکه مردم باید کامل باشند و همین طور اعتقادات غذایی و تغذیه ای.

اختلالات غذایی زمانی شروع می شود که فرد با مشکلی عمده یا تغییری د. به روبه رو شود: مانند اعتیاد، مرگ یکی از عزیزان، طلاق در خانواده، ترک خانه رفتن به مدرسه یا ازدواج. در چنین شرایطی فرد احساس عجز می کند و تیات بر خویش ندارد؛ و غذا آرامش بدون قیدوشرطی برای او فراهم می کند. کارشنا اختلالات غذایی را ترکیبی از کارکردهای جسمانی، عاطفی، روحی و فرهنگی میدان که بد از آب درآمده است. اختلالات غذایی پیچیده است و درمان و معالجهی ان زمان زیادی میبرد.

نباید اختلالات غذایی را با غذا خوردن نامنظم اشتباه بگیرید. با این حال، اختلالات غذایی ممکن است شامل الگوی غذایی موقتی بشود که با تنش های گذرا دست و پنجه نرم می کند (امتحانات، ملاقات با خویشاوندان همسر و غیره) یا حتی یک رژیم کاهش وزن که بیش از حد جدی است. ممکن است عادت های ناسالم غذایی را از دوستان گرفته یا در واکنش به شرایط غیرمتعارف به آن روی آورده باشید، مانند مسافرت به جایی که همه ی اعمال آن باعجله انجام می شود و شما برای اینکه از گرسنگی نمیرید، مجبورید «هله هوله» بخورید. خلاصه آنکه، اختلال غذایی موقتی نیست. نوعی رژیم هم نیست، بلکه بیماری است.

اگرچه اختلال غذایی ممکن است منجر به بی نظمی در خوردن شود، تفاوت بارزی میان این دو شرایط وجود دارد. جدول ۱-۲۱، که با مجوز مرکز اختلال غذایی هاروارد تجدید چاپ شده، این تفاوت ها را برجسته می کند.

چه کسی دچار اختلالات غذایی می شود؟

به طور کلی، افراد باهوش، پرانرژی، جذاب، وظیفه شناس و سخت کوش از هر نژاد و از طبقات متوسط به اختلالات غذایی دچار می شوند. ۹۰ تا ۹۵ درصد آنها زن هستند. آنها اغلب در رده ی سنی ۱۲ تا ۲۵ سال قرار دارند، البته مواردی هم گزارش شده که افراد بسیار جوان تر یا مسن تر بوده اند. افرادی که آسیب پذیری بیشتری برای ابتلا به اختلالات غذایی دارند.

اغلب دچار مشکلات خانوادگی اند یا زمینه های بیولوژیکی و اختلالات روانی ای دارند که طرز فکر آنها را تغییر می دهد. عوامل متعددی ممکن است موجب اختلال غذایی شود. مورد مشترک در میان تمام افراد مبتلا به اختلال غذایی، سابقه ی رژیم است. اختلالات غذایی ممکن است زمانی به وجود آید که فرد جوان است، ولی در میانسالی عود کند. اغلب فرد سالیان سال در سکوت رنج برده است. بیماری در میانسالی، بیشتر برای آرام کردن تنش، اضطراب و خشم است تا ظاهر. نگرانی در مورد انتقال بیماری به فرزندان مسئله ای است که بسیاری از مبتلایان را به سمت درمان می کشاند.

مشکلات روانی مرتبط با اختلالات غذایی

متأسفانه، فرد مبتلا به اختلالات غذایی برای غلبه بر مشکلات و اعتماد به نفس مبارزه می کند. ولی بیماری تأثیری مغایر به وجود می آورد. فرد مبتلا به اختلالات غذایی ممکن است متوجه شود که با هریک از مشکلات روانی زیر علاوه بر علائم جسمانی باید دست و پنجه نرم کند:

• احساس ناامیدی می کند. شاید تسلیم شود و به تقدير اعتقاد پیدا کند یا به پوچی برسد.

• احساس عجز و ناتوانی در غلبه بر مشکلات میکند.

• دچار اضطراب و عدم اعتماد به نفس است.

• احساس گناه و خجالت میکند.

• هراس هایش آشکار میشوند.

• نگران غذا و خوردن است و افکار وسواس گونه دارد.

• با خشم مبارزه و آن را سرکوب میکند

تشخیص وجوه متعدد اختلالات غذایی

اختلالات غذایی به شکل های گوناگونی بروز میکند بی اشتهایی یا ، پر خوری عصبی و اختلال پر خوری شایع ترین این اختلالاتند و بعدا در این قسمت به تفضیل درباره آن توضیح میدهیم.

بی اشتهایی عصبی

وقتی کسی تا آنجا رژیم می گیرد که وزنی متعادل ۸۵ درصد وزن عادی و طبیعی بدنش پیدا می کند (یا به شاخص تودهی بدن ۱۷/ ۵ میرسد - برای اطلاع بیشتر در مورد شاخص تودهی با متخصصان کلینیک رسپینا تماس بگیرید)، از افزایش وزن می ترسد و تمام فکر و ذکرش به خوراکیها مشغول می شود، عادت های غذایی ناهنجاری پیدا می کند، عادت ماهیانه اش قطع می شود، یا اگر مرد است، با کاهش میل یا لذت جنسی مواجه می شود، ممکن است به بی اشتهایی عصبی مبتلا باشد.

بی اشتهایی عصبی اختلالی غذایی است که فرد از حفظ حداقل وزن طبیعی بدن یا بالاتر از آن، به نسبت سن و قد خود، سر باز می زند. همچنین فرد از اضافه کردن وزن یا چاق شدن، حتی با وجود اینکه علنا زير وزن طبیعی است به شدت می ترسد. از هر ۱۰۰ نفر، یک تن بین سنین ۱۰ تا ۲۰ سالگی به بی اشتهایی عصبی مبتلا می شود. | بی اشتهایی در اوایل تا اواسط نوجوانی زمانی که چربی بدن از ۱۲ درصد قبل از بلوغ تا تقريبا ۲۰ تا ۲۵ درصد بعد از آن افزایش می یابد زمینه ی بروز دارد. این افزایش در چربی بدن اضافه وزن حقیقی در معنای بزرگسالی نیست، بلکه عمکرد بیولوژیکی طبیعی رشد زنان است.

۹۰ تا ۹۵ درصد مبتلایان به بی اشتهایی زنان هستند و ۷۵ درصد از زنان جوانی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی اند سابقهی اضافه وزن ندارند.
با بی اشتهای عصبی علاوه بر تغییرات جسمانی، تغییرات عاطفی نیز بروز می کند، مانند زودرنجی، افسردگی، دمدمی مزاجی و تنهایی. براساس سابقه ای که کارشناسان اختلالات غذایی از شخصیت، ویژگیها و خصلتهای خانوادگی مبتلایان به بی اشتهایی عصبی تهیه کرده اند، آنها افرادی مطیع، به دن د، خوددار از مشاجره، کمال گرا، از نظر اجتماعی نگران کننده و وسواسیابی اراده، با هوشی متوسط یا بالاتر از متوسط هستند. محیط خانوادگی آنها ممکن است شامل مادری با نقش حمایتی مفرطی موشکافیه مزاحم، سلطه جو و پدری منفعل، گوشه گیر و بدون حضور عاطفی در خان - باشد.

البته هر کسی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی است . همچنین خانواده ی او - لزوما واجد تمام یا بعضی از این خصلتها نیست، اما این به شما کمک می کند تا تصویری از موضوعاتی داشته باشید که بسیاری از مبتلایان به بی اشتهایی عصبی باید برای غلبه با آنها مبارزه کنند. آیا علائم زیر در مورد شما صادق است (یا کسی را می شناسید که در مورد او صادق باشد)؟ هرچه پاسخهای «بله» بیشتر باشد، احتمال اینکه شما (یا او) به بی اشتهایی عصبی مبتلا باشید بیشتر است. / از وعده های غذایی صرفنظر می کند، فقط مقداری بسیار جزئی می خورد و جلو مردم چیزی نمی خورد. / به روش همیشگی غذا می خورد، مثلا غذا را به تکه های بسیار کوچکی خرد می کند یا هر تکه را بیش از حد می جود و ترکیب های غذایی عجیبی درست می کند. به خودش خرید و اشپزی می کند ولی نمی خورد.

• همیشه بهانه هایی برای نخوردن می آورد: «گرسنه نیستم»، «همین الان با دوستم غذا خوردم»، «حالم خوب نیست» و از حاضر شدن در وقت غذا یا موقعیت هایی که شامل غذا خوردن باشد اجتناب می کند. / از غذاهای مورد علاقه اش، مانند گوشت قرمز و دسرها «بيزار» شده است فقط غذاهای مطمئن» می خورد؛
• در مورد سلامت غذاهایی که میخوره .. لاف میزند؛ قسمت اعظم یا گروه کاملی از غذاها، مانند کربوهیدرات ها یا | چربیها را حذف می کند. و اظهار می کند که بسیار چاق است، حتی اگر مغایر با واقعیت باشد و تصور ذهنی بدشکلی از بدنش دارد. با افرادی که قصد کمک دارند جروبحث می کند.
  با افرادی که قصد کمک دارند جروبحث میکند.
• مشکل تمرکزی داردخشم خود را انکار میکند و عباراتی میگوید مانند:((همه چیز رو به راه است.فقط خسته و مضطربم.))
• از نظر اجتماعی تنهاست،به درون خود فرو میرود
• اغلب بیش از حد ورزش می کند و برنامه روزانه خشکی دارد.
• برای پنهان کردن لاغری اش لباس های گشاد میپوشد.

پرخوری عصبی

پرخوری عصبی با رفتارهایی توصیف می شود که غالبا برای پاکسازی از شخص می زند، مانند استفراغ با تحریک شخصی، استفادهی غلط از داروهای ملین یا مذره با ورزش مفرط، برای پیشگیری از افزایش وزن. پرخوری در نوجوانان و خانمهای جوان بروز می کند، تقریبا در آقایان شایع نیست و اساسا در اواخر دوران نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی بروز می کند. پنجاه درصد مبتلایان به پرخوری، یا بی اشتهایی عصبی دارند و یا داشته اند.

سرم

برخی کارشناسان معتقدند که ۱۰ درصد خانم ها در زندگی به این عارضه مبتلا شده اند. از نظر بالینی، فرد مبتلا به پرخوری عصبی حداقل دو بار در هفته پرخوری می کند، مقادیر زیادی غذا تقریبا در مدت کوتاهی می خورد و سپس بدنش را برای رهایی از کالری های ناخواسته پاکسازی می کند. بیش از نیمی از مبتلایان به پرخوری به شدت افسرده اند و اغلب علاوه بر مشکلات تغذیه ای، مواد مخدر هم استفاده می کنند.

برخلاف مبتلایان به بی اشتهایی، که بیش از حد لاغرند. وزن مبتلایان به پرخوری معمولا متوسط یا کمی بالاتر از متوسط است و اغلب افت و خیز دارد. آیا شما به علائم زیر دچار هستید یا کسی را می شناسید که دچار باشد؟ هرچه پاسخ های «بله» بیشتر باشد، احتمال اینکه شما (یا او) به پرخوری عصبی مبتلا باشید بیشتر است.

• معمولا در خفا، پرخوری می کند و ممکن است خوراکی های خاصی برای سوروساتش بخرد؛ خوردن در کنار دیگران برایش ناراحت کننده است.
• بعد از وعده های غذا بهانه هایی برای رفتن به دستشویی می آورد.
• مقادیر زیادی خوراکی می خرد که ناگهان ناپدید میشوند.
• در اطراف فکها و گونه هایش ورمی غیرعادی نمایان می شود؛ ممکن است بندهای انگشتانش در پشت دست به دلیل تحریک به استفراغ زخمی یا پینه بسته باشد.
• به دلیل استفراغ های مکرر دندان هایی زرد یا رنگ گرفته دارد.
• مقدار زیادی غذا را یکمرتبه میخورد و احساس می کند از کنترل خارج شده و قادر نیست دست از خوردن بکشد.
• از دوستان کناره گیری می کند. ، با توجه به مقدار غذایی که مرتب مصرف می کند، به نظر نمی رسد که بیش از حد وزن اضافه کند.
• اغلب بیش از حد ورزش می کند. / برای مخفی کردن صدای استفراغ آب را باز می گذارد، ممکن است بیش از حد از دهان شویه و خوشبوکننده های تنفسی استفاده کند و ممکن است دستشویی بدبویی داشته باشد. ، نمی تواند ناپدید شدن خوراکی ها را در خانه توضیح دهد یا در محوطه های غذاخوری مقاومت کند. / با حالت های روحی متغیری مواجه می شود؛ ممکن است با افسردگی، تنهایی،خجالت و احساس پوچی مواجه شود (هر چند تظاهر به بشاشی می کند).

اختلال پرخوری

اختلال پرخوری ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، ولی اغلب تا بزرگسالی تشخیص داده نمی شود. این عارضه مانند پرخوری عصبی است، ولی بدون فعالیتهای پاکسازی کننده. قربانیان اختلال پرخوری حداقل دو بار در هفته مقدار زیادی غذا می خورند، که اغلب در زمانی نسبتا کوتاه است. آنها برای فرار از احساسات میخورند، در ضمن غذا باعث میشود که احساس کنند خارج از کنترلند. آنها اغلب از شرکت در موقعیتهای اجتماعی که غذا سرو می شود می پرهیزند، و تمام مشغلهی ذهنیشان - در حد آزاردهنده و وسواس گونه ای - غذا، رژیم و وزن بدن است.

اکثر افراد پرخور اضافه وزن یا چاقی مفرط دارند و ممکن است مبتلا به اختلالات مرتبط با چاقی مانند فشار خون بالا، سطح بالای کلسترول خون یا دیابت نوع ۲ باشند.آیا علائم زیر در مورد شما صادق است (یا کسی را می شناسید که در مورد او صادق باشد)؟ هرچه پاسخهای «بله» بیشتر باشد، احتمال اینکه شما (یا او) به اختلال پرخوری دچار باشید بیشتر است.

• اغلب به صورت غیرعادی در زمان های جداگانه مقدار زیادی غذا می خورد.
• تند میخورد.
• تا سر حد اشباع و آزار دهنده میخورد.
• اغلب برای پنهان کردن مقدار خوردن به تنهایی یا در خلوت غذا میخورد،در حضور دیگران فقط مقدار کمی میخورد.
• پس از خوردن از خود منزجر و خشمگین میشود.
• با استفراغ معده را پاکسازی نمیکند،از دارو های مسهل برای تخلیه استفاده نمیکند،یا به صورت افراطی ورزش نمیکند.
• معمولا کم تحرک است.

پرخوری های شبانه عجیب نیست و اختلال غذایی محسوب نمی شود. افراد مبتلا به سندرم پر خوری شبانه » اغلب بیش از ۵۰ کیلوگرم اضافه وزن دارند و بیشتر از نیمی از کالری های روزانه خود را بین زمان شام و صبحانه می خورند. برخلاف، اختلال پرخوری، که مدت پر خوردن کوتاه است، «سندرم پرخوری شبانه» ساعت ها ادامه دارد. «اختلال غذایی وابسته به خواب شبانه » نوع دیگری از پر خوری است که فرد اغلب هنگام خوردن کاملا هوشیار نیست.اعتقاد بر این است که اختلال غذایی وابسته به خواب شبانه اختلال خواب باشد،نه اختلال غذایی.

بامتخصصان کلینیک رسپینا در ارتباط باشید.

[ بازدید : 47 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]