مبانی رژیم اصولی و تناسب اندام | افزایش طول عمر

تأثیر پرهیز از غذا در افزایش واکنش تحریک پذیری سلول که در اثر بالارفتن سن دچار اختلال می شود، مشاهده شده است. پیری، یعنی فرسودگی سلولی یا به عبارت ساده تر، فقدان عملکرد سلولی. رادیکال های آزاد که فراورده های جانبی و س می سوخت و ساز بدن هستند، سلولهای سالم را تخریب می کنند و باعث پیری میشوند.

از لحظه ای که متولد می شوید، قانون دوم ترمودینامیک که به اصل کهولت یا (آنتروپی) انحطاط انرژی معروف است و براساس آن هر جانداری در طول زمان فرسوده، تخریب و از هم پاشیده خواهد شد، تأثیر خود را بر وجود شما آغاز می کند. حادثه ای اجتناب ناپذیر که هیچ راه گریزی از آن وجود ندارد. البته شما مجهز به سلاح هایی هم هستید که به آسانی تسلیم مرگ نشوید.

انبار مهمات طبیعی شما جهت نبرد با پیری، دارای فرایندهای بازسازی طبیعی برای مبارزه با آسیبهای اکسیداتیو است، مثل سیستم آنتی اکسیدانی بدن (مجموعه ای از آنزیمها که به عنوان مکانیسم های دفاع سلولی طبیعی بدن عمل می کند). حالا حدس بزنید که چه چیز در استفاده ی بهینه از این انبار مهمات می تواند موثر باشد. درست حدس زدید. پرهیز از غذا که یکی از دو راه مبارزه با پیری زودرس است (و دیگری ورزش کردن).

جای تعجب نیست که طبیعت، بدن لاغر و بدون چربی را ترجیح میدهد. پرهیز از غذا نیز مانند ورزش، عامل محرک نیرومندی برای بدن است که سبب رشد و افزایش استقامت آن میشود. در واقع، ورزش و گرسنگی دو عامل اصلی فرایند جوان سازی هستند. تحقیقات متعدد نشان داده است که بدن انسان در شرایط رویارویی با فشارهای جسمانی و تغذیه ای، به رشد و شکوفایی می رسد. براساس نتایج پژوهش انجام شده در سال ۱۹۸۲ میلادی، عمر موشهایی که یک روز در میان غذا می خوردند، ۸۲ درصد بیشتر از عمر آنهایی بود که هر روز غذا می خوردند. این روند جوان سازی از طریق فرایند اتوفاژی اتفاق می افتد.

درواقع غذاخوردن و به ویژه پرخوری، فرایند پیری را تسریع می کند. ترشح زیاد انسولین و فعالیت بیش از اندازهی mTOR، میزان تخریب سلولی را افزایش میدهد. پس به این ترتیب و همان طور که خودتان حدس میزنید، با پرهیز از غذا می توان به نبرد با پیری رفت.

در اینجا به چند امتیاز فیزیولوژیکی پرهیز از غذا اشاره می کنیم

✓ پاکسازی سلولی و جوانسازی بافتهاء

✓ بهبود ترکیبات بدن

✓افزایش سطح انرژی

✓ مقاومت بیشتر در برابر خستگی .

مردم در اثر کارهای دشوار بدنی یا تنش نمی میرند، بلکه لذات زندگی و زیاده روی در خوردن غذاست که آنها را می کشد. وجود تنش منجر به تلاش و پیشرفت فردی شده و بدن انسان با کار سخت نیرومند میشود. به عبارت دیگر، کسانی که کمتر غذا می خورند، عمر طولانی تر و زندگی سالم تری دارند.

پیشگیری از بیماری:

رژیم پرهیز از غذا نه تنها در طولانی تر شدن عمر که در سالم ترزیستن نیز نقش بسزایی دارد. عمر طولانی بدون س لامتی، مایهی رنج و عذاب است و به همین دلیل، پرهیز از غذا با هدف پیشگیری از بیماریها، عملی کاملا منطقی می نماید. شاید روزمداری را بتوان قدیمی ترین روش درمانی جهان و مؤثرترین علاج طبیعی برای بیماریها نامید. در حقیقت نوعی مقاومت غریزی در برابر خوردن غذا به هنگام بیماری در تمام جانوران وجود دارد. در مباحث بعدی، به طور مشخص دو روش اصلی پرهیز از غذا به منظور پیشگیری از بیماری ها را شرح میدهیم .

پرهیز از غذا به حفظ تعادل PH خون کمک می کند و عدم تعادل PH به بروز مشکلات جدی سلامتی منجر می شود. با انباشتگی اسید در بذن و اسیدی شدن بیش از اندازهی خون، عارضه ی اسیدوز پدید می آید که اغلب، بیماریهای ناتوان کنندهای مثل آرتریت (التهاب مفاصل) را به دنبال خواهد داشت. پرهیز از غذا در درمان عارضهی اسیدوز و ایجاد تعادل اسید و باز بدن مؤثر است.

هیچ یک از مباحث پرهیز از غذا جدید نیستند. در سال ۱۹۱۱ میلادی، اپتن سینکلر کتابی با عنوان The Fasting Cure را به رشت هی تحریر درآورد که پرفروش ترین کتاب سال شد. تنها تفاوت آن زمان با امروز، دسترسی آسان مردم به علم و تکنولوژی برای تأیید واقعیتی شناخته شده است. پرهیز از غذا به نفع شماست.

کنترل سطح انسولین خون

پرهیز از غذا با از میان برداشتن علت اصلی بیشتر بیماری ها، یعنی افزایش ترشح انسولین به دلیل خوردن غذای زیاد، به پیشگیری از بروز بیماری ها کمک می کند. با رژیم پرهیزی، سطح انسولین کنترل شده و در نتیجه حساسیت بدن نسبت به آن بهبود می یابد. در ضمن باید بدانید که کنترل نکردن انسولین می تواند به سندرم مقاومت به انسولین منجر شود. در ادامه به چند بیماری مرتبط با سندرم مقاومت به انسولین اشاره میکنیم:
✓سرطان سینه؛
✓ دیابت؛
✓ سکته ی قلبی
✓ سندرم متابولیک؛
✓سرطان پروستات.

پس میبینید که کنترل سطح انسولین به هر دلیل، اقدامی مهم در راه مبارزه با بیماری ها است.

کاهش التهاب مزمن:

پرهیز از غذا به کاهش التهاب مزمن که بسیاری از پزشکان آن را قاتل اصلی مردم امریکا می دانند، کمک می کند. در حقیقت، پرهیز از غذا همراه با رژیم های غذایی و کم گلیسمی مثل رژیم پالئو یا رژیم مدیترانه ای، به اندازه ی رژیم های غذایی با کالری محدود، در کنترل التهاب مزمن مؤثر است.

التهاب، نوعی واکنش طبیعی بدن در برابر هرگونه عامل آسیب زا، از عفونتی باکتریایی گرفته تا خوردن ضربه ای به سر است. التهاب، نه فقط واکنش دفاعی بدن برای پیشگیری از آسیب دیدگی مجدد است (مثل وقتی که انگشت پایتان در اثر ضربه، قرمز و متورم می شود بلکه وظیفه ی از بین بردن پاتوژن ها (عوامل بیماریزا) و مجزاکردن بافت صدمه دیده از بافت های سالم را نیز بر عهده دارد.وقتی صحبت از خوردن می شود، هرآنچه می خورید اهمیت پیدا می کند، زیرا مادما که می خورید یا مفید است یا مضر. پس وضعیت سلامتی تان تا حد زیادی حاط گزینه های غذایی انتخابی شماست. التهاب می تواند حاد یا مزمن باشد.

واکنش بدن در برابر بیماری یا آسیب دیدگی: التهاب حاد

التهاب حاد یا کوتاه مدت، به سرعت آغاز میشود، شدت می یابد و واکنشی خودی برای از بین بردن عوامل آسیب زا، بیماری زا و ترمیم بافت های صدمه دیده ی بدن است. در ادامه به مواردی که می تواند به التهاب حاد منجر شود، اشاره می کنیم.
✓ آلرژی ها یا سایر عوامل تحریک کننده
✓ عفونت های باکتریایی یا ویروسی؛
✓ سوختگی یا سرمازدگی؛ " بریدگی، خراش و زخم؛
✓آسیبهای فیزیکی (افتادن از دوچرخه، ضربه خوردن انگشت پا و مانند آن).

نشانه های التهاب حاد عبارت اند از:
✓ بی حرکتی یا فقدان عملکرد؛
✓ درد/ تیرکشیدن
✓ قرمزی
✓ تورم

ماندگاری طولانی مدت:

التهاب مزمن شکل اصلی در ارتباط با التهاب مزمن است که فروکش نمیکند و به پدیدهای نظام مند، آرام و دائمی تبدیل میشود. التهاب مزمن زمانی به وجود می آید که سیستم دفاعی بدن به اشتباه علیه خود وارد عمل شود. در اینجا چند بیماری مرتبط با التهاب مزمن را ذکر می کنیم:
✓آرتریت؛
✓بیماریهای قلبی عروقی ✓دیابت؛
✓کبد چرب
✓ پرفشاری خون
✓ سندرم متابولیک
✓ سرطان های مختلف.

التهاب، پدیده ی پیچیده ای است که دانشمندان هنوز به آگاهی کامل از آن دست نیافتهاند؛ اما شواهد روزافزون حاکی از آن است که التهاب مزمن، نقش مؤثری در پیشرفت بیماری ها دارد.جای تعجب نیست اگر التهاب مزمن، رابطه ای نزدیک با پرخوری و چاقی مفرط داشته باشد. در ادامه یک بار دیگر توجه شما را به نقش پراهمیت کنترل سطح انسولین خون جلب می کنیم. برخی از عوامل مؤثر در بروز التهاب را در ادامه می بینید:

✓ گزینه های تغذیه ای نامناسب، شامل پرخوری و مصرف مواد غذایی کم کیفیت
و مسموم به میزان بالای تنش؛
✓ کمبود خواب
✓ کمبود فعالیت ورزش

همان طور که می بینید بیشترین دلایل بروز التهاب مزمن در ارتباط با ماهیت امور انجام
شده در طولانی مدت است. در واقع، آنچه منجر به التهاب مزمن می شود، زنجیره ای از تصمیمات غلط فرد در طولانی مدت است.

تمرکز بر سطح انرژی و ورزش:

پرهیز از غذا در ابتدا می تواند عملی فرساینده یا تحلیل برنده باشد، ما هم اصراری نداریم که هر چیزی را که به پرهیز از غذا مربوط می ش ود عالی و بدون ضرر ببینید.سختی این کار را می توانید با نخستین مرتبه ای که پس از مدت ها تمرینات ورزشی شدید داشته اید، مقایسه کنید. به احتمال بسیار زیاد، خسته و کوفته شده و از نفس افتاده اید، اما این را هم خوب می دانید که اگر ادامه میدادید، به تدریج برایتان اسانتر و آسان تر میشد.

پرهیز از غذا نیز چنین روندی دارد؛ تحمل فشاری سخت، اما فقط در نخستین مرتبه پس از عادت به شيوهی زندگی با پرهیز از غذا، تحمل گرسنگی برایتان به سخ یک پیاده روی تند برای دوندهای حرفه ای خواهد شد.مباحث بعدی این فصل را به بررسی چگونگی تاثیر پرهیز از غذا در افزایش سط انرژی و آثار مثبت ورزش اختصاص داده ایم. برخلاف باور رایج، نخوردن غذا نیز مانعی برای انجام ورزش های پر شدت نیست، بلکه کاملا خلاف آن اسمت.

اگر در طول پرهیز از غذا احساس گیجی یا ناتوانی در انجام دادن فعالیتهایتان داشتید، میان وعدهی مختصری بخورید. عادت پرهیز از غذا نیازمند زمان است و عملکرد مطلوب در طول پرهیز، مستلزم صرف زمان بیشتر. این راه را بدون شتاب و وارداوردن فشار بیش از اندازه به خود طی کنید.

افزایش انرژی:

در حقیقت، پرهیز از غذا نیز همچون ورزش، سطح انرژی را افزایش میدهد. بدن انسان با ترشح هورمون آدرنالین یا هورمون جنگ یا گریز طبیعی، در برابر تنش واکنش نشان میدهد. به طور کلی، هرچه تنش بیشتر باشد، واکنش غدد فوق کلیوی نیز بیشتر است. برای مثال وقتی یک شیر درنده به شما حمله کند یا لوله ی تفنگی به سویتان نشانه رود، ترشح آدرنالین به عنوان واکنش طبیعی بدن در برابر خطر، به شدت افزایش می یابد.

ترشح هورمونهای آدرنالین و نورآدرنالین از غدد فوق کلیوی سبب ایجاد حس بیداری، هوشیاری و آمادگی بدن برای فعالیتهای ناگهانی یا دفاع از خود می شود. به طور کلی، با قرار گرفتن بدن در وضعیت جنگ یا گریز، نوعی حالت آماده باش بدنی ایجاد شده و اعمال فیزیولوژیکی زیر آغاز می شوند:
✓ تنفس سریع؛
✓ انقباض
✓ عروق
✓ افزایش ضربان قلب؛ ✓آزادسازی منابع انرژی (چربی و گلیلوژن) در جریان خون؛ ✓گشادشدن مردمک چشم؛
✓ دید تونلی
پرهیز از غذا، عامل تنش زای پرشدنی نیست، اما اثر لازم برای افزایش طبیعی ترشح هورمون آدرنالین در بدن را دارد. واکنش غدد فوق کلیوی در برابر گرسنگی و افزایش تولید آدرنالین، نشاندهندهی تأثیر فوق العادهی پرهیز از غذا در کاهش چربی بدن است، زیرا آدرنالین به آزادشدن ذخایر انرژی، مثل چربی و گلیکوژن عضله در جریان خون که به منظور حفظ بازده انرژی و سطح قند خون انجام می گیرد، کمک میکند. آدرنالین را میتوان کلید قفل منابع چربی ذخیره شده در بدن دانست.

علاوه بر این ترشح آدرنالین اضافی، نشان دهنده ی این واقعیت است که پرهیز از غذا به جای کاهش انرژی، دقت و تمرکز، سبب افزایش و تقویت آنها میشود. با پرهیز از غذا، هورمون های بدن نیز در وضعیت تعادل خواهند بود. شایان ذکر است که تولید بیش از اندازه آدرنالین نیز همچون زیاده روی در چیز های دیگر آثار ناخواسته ای به همراه خواهد داشت.افزایش ترشح آدرنالین به دلیل پرهیز از غذای گاه به گاه شما، |اصلا نگران کننده نیست
،به ویژه در جوامعی که مردم با مصرف بیش از حد مواد محرک، در حال سوءاستفاده از غدد فوق کلیوی خود هستند. برای برخی پیشنهادات خاص جهت افزایش انرژی بدن در دورهی پرهیز از غذا، با کلینیک رسپینا تماس بگیرید.

[ بازدید : 54 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]